Żydowski komentarz do Ewangelii na XXIII Niedzielę Zwykłą

Uniwersytet / Struktura Uniwersytetu / Pion Pełnomocnik ds. nauki / Centrum Relacji Katolicko-Żydowskich im. Abrahama J. Heschela KUL / Aktualności

Żydowski komentarz do Ewangelii na XXIII Niedzielę Zwykłą

Czytanie z Ewangelii Marka 8 września (Mk 7, 31-37) mówi nam o Jezusie, który podróżuje po północnej części Ziemi Świętej i uzdrawia ludzi: „Stamtąd podążył Jezus dalej i przyszedł nad Jezioro Galilejskie. (…) Położyli ich u nóg Jego, a On ich uzdrawiał” (Mt 15, 29-30).

Jaka jest historia Jeziora Galilejskiego? W języku hebrajskim nazwa tego miejsca to: Kinneret. Nazwa „Kinneret” może pochodzić od hebrajskiego słowa kinnor, które oznacza „harfę” lub „lirę”, ze względu na kształt jeziora. Nazwa jeziora pojawia się kilkakrotnie w Biblii Hebrajskiej: w Torze (Lb 34, 11), a także w Księdze Jozuego (13, 27), gdzie granice dwunastu rodów są szczegółowo opisane: „reszta królestwa Sichona, króla Cheszbonu, Jordan i jego okolice aż do krańców morza Kinneret po wschodniej stronie Jordanu”.

W Ewangelii Jana jezioro jest również nazywane „Morzem Tyberiadzkim”, od głównego miasta na wschodnim brzegu jeziora - Tyberiady. Tyberiada została założona około 20 roku n.e. przez króla Heroda Antypasa i została tak nazwana by oddać cześć rzymskiemu cesarzowi Tyberiuszowi. Nazwa ta pojawia się również w Talmudzie Babilońskim (Baba Kama 81b): „Mędrcy nauczali: Morze Tyberiadzkie znajdowało się w części plemienia Neftalego”.

Inna nazwa jeziora to „Morze Ginnosar” od małej żyznej równiny Ginnosar (Wojna Żydów, Józef Flawiusz, 3, 10/7), która leży po jego zachodniej stronie. Jezioro Kinneret jest częścią doliny ryftowej Jordanu, zwanej również rowem syryjsko-afrykańskim, który także obejmuje rzekę Jordan i Morze Martwe. Duża część działalności Jezusa odbywa się w okolicach Kinneretu - Jeziora Galilejskiego. W tamtych czasach na obrzeżach jeziora znajdowało się wiele wiosek, takich jak Betsaida, Kafarnaum, gdzie wielu rybaków łowiło i sprzedawało ryby. Ewangelie opisują, jak Jezus powołał czterech apostołów nad brzegiem jeziora Kinneret: Szymona, Andrzeja, Jana i Jakuba.

Nad jeziorem Kinneret znajduje się kilka gorących źródeł, które już w czasach rzymskich słynęły ze swoich właściwości leczniczych. Mędrcy uczą nas, że woda pitna, z której korzystał lud Izraela podczas czterdziestoletniej wędrówki przez pustynię, była zasługą Miriam, starszej siostry Mojżesza. „Studnia Miriam” przestała dostarczać wody po śmierci Miriam (Lb 20, 2). Jednakże mędrcy mówią nam, że „Studnia Miriam” pojawiła się ponownie i znajduje się teraz w jeziorze Kinneret. Obecnie jednym z głównych źródeł wody pitnej w Izraelu jest jezioro Kinneret.

O autorze:

Rabin Oded Peles – izraelski edukator, kantor, muzykolog i przewodnik. Urodził się w Petach Tikwa w Izraelu w holendersko-niemieckiej rodzinie żydowskiej. Podążając śladami swojego dziadka, znanego kantora synagogi w Rotterdamie w Holandii, służył i występował jako kantor w społecznościach żydowskich na całym świecie przez ponad trzydzieści lat.

Działalność Centrum jest finansowana w ramach zadania zleconego przez Ministra Nauki pod nazwą "Centrum Relacji Katolicko-Żydowskich im. Abrahama J. Heschela", umowa nr MEiN/2023/DPI/2884 z 12.10.2023 r.